Ayrýlýk,paslý bir hançer gibi.. Saplar da durur güzel hatýralarý kalbinin tam ortasýna... Canýn öyle bir acýr ki, Gözyaþlarýn yaðmur olur akar, içindeki yetim kalmýþ çocugun üzerine.. Koþmak belki uzaklaþtýrýr sanýrsýn seni acýlarýndan.. Koþarsýn..koþarsýn..ama yorulursun sonra.. Dizlerinde güç kalmaz,yýðýlýverirsin sende cadde ortalarýna.. Çaresizliktir, ,boðazýnda düðümlenen o acý hissin tarifi.. Yutkunursun yavaþ yavaþ..sonra vazgeçersin her þeyden.. Býrakýp gitmiþtir seni..seni hep en çok seviyorum diyen.. Tutan olmaz ellerinden,kendini býrakýverirsin bir boþluða.. Dayanýlmaz olduðunda acýlarýn, Daha fazla taþýyamam dediðinde hani bu sevdayý içimde.. Dönersin Rabbine ve açarsýn ellerini.. HIçkýrýklarýn geceyi delip geçer,gözün yaþlý..gönlün yaslý.. Titrerken sesin ve dinlerken rabbin seni.. Dua dua kanarsýn aslýnda.. Bazen uzaklara gitmek istersin ya.. Öylesine yorgun,öylesine kýrgýným ki.. Bu defa uzaklar gelsin istiyorum bana.. Anladým ki,gitmek bize göre deðilmiþ.. Kalmakmýþ bize düþen en güzel þey.. Ýçinde yanan alevle..susmak ve gülümsemekmiþ.. Yalan hayatýn..yalan insanlarýna...
Ömer Faruk Turanoðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
OmrFrk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.