Yine Efkâr Tepesi aðlar orda bir güzel Yüzünü bana dönmüþ, karþýda Kayadibi Mevsim hazana ermiþ, yapraðý vurmuþ gazel … Benzemez kimselere özü kendisi gibi … Keþke sokulsa bana, Van’ýn kedisi gibi.
Sarmalanmýþ yeþile, olmuþ daðýn çiçeði Bezenmiþ gecelerde sanki ateþböceði Dokunmuþ al yüzüne sevdalarýn gerçeði … Benzemez kimselere özü kendisi gibi … Keþke sokulsa bana, Van’ýn kedisi gibi.
Her soluk alýþýnda dokunsaydý nefesi Gül darýlýr bülbüle eðer çýkmazsa sesi Derdime derman olur içten gelen busesi … Benzemez kimselere özü kendisi gibi … Keþke sokulsa bana, Van’ýn kedisi gibi.
Ýþlemiþim beynime gözlerdeki bakýþý Kulaðýmda bir ninni Mansurat’ýn akýþý Tülbentlere gül olmuþ sanki çember nakýþý … Benzemez kimselere özü kendisi gibi … Keþke sokulsa bana, Van’ýn kedisi gibi.
RABATLI uzaklara daldým da bakýyorum Ýçinde seni yazan kilimler dokuyorum Çoðaldý gözyaþlarým deryaya akýyorum … Benzemez kimselere özü kendisi gibi … Keþke sokulsa bana, Van’ýn kedisi gibi.
01.09.2012- Efkâr Tepesi Ertürk DEMÝRCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
RABATLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.