ANZAKLI ÖMER.

Çanakkale deyince, titrer benim yüreðim.
Göðsündeki bayrakla, akla gelir Ömer’im.
Vurulup yaralandý, bacaðý kýrýlmýþtý.
Sýhhiyenin birisi, hemen onu sarmýþtý.

Bu Anzak’lý bir asker, aslýysa Ýngiliz’dir.
Ona bakan köylüler, Ömer adýný verir.
Ýhtimam gösterilip, tedavide edildi.
Ömer köyde dururken, Türkçeyi de öðrendi.

Savaþ bitince Ömer, Amerika’ya gitti.
Uzun yýllar yaþayýp, Türk e teþekkür etti.
Onu kurtaranlarýn, merhameti büyüktü.
Anlamýþtý Ýngiliz, Türk ler asil milletti.

Göðsüne dövdürmüþtü, ay yýldýzlý sancaðý.
Her zaman özlemiþti, savaþtýðý topraðý.
O bizim kardeþimiz, Türk ler onun ortaðý.
Ýþte ondan yaptýrdý, kalp üstüne bayraðý.

Unutulmaz bu öykü, her yerde anlatýlýr.
Türk ün büyüklüðüne, nice destan yazýlýr.
Türkmendaðlý diyor ki, biz büyük bir devletiz.
Tarihte iz býraktýk, biz kahraman milletiz.

HÝLMÝ CAN.
TEMMUZ.2012.

(3807)

Sosyal Medyada Paylaşın: