SONUNDA

Zaman kavramýný yitirdim
Üstüme doðmayan
Bir güneþe tutkunum
Baðýrsam sesim duyulmaz
Boþunadýr feryatlarým
Demirden bir kafesteyim

Yeni indi falakadan ayaklarým
Ýþkence gördü bedenim
Takatým yok sanmayýn
Usum yerinde kalbim atýyor
Düþüncelerimi silemezler
Ýkiliði bir yana attým

Anlamlý kýlmalý her aný
Kendimle savaþmayý býraktým
Uzatmak istemiyorum bu konuyu
Düþünce gibi gönlümdesin
Sular kaynaðýndan coþuyor
Güneþe çok yakýným artýk.


Sosyal Medyada Paylaşın: