ERİYEN ADAM

Erken çökmüþ gençliðin bitmeyen dert acýsý
Günden güne eriyip biteceksin be Adam
Meçhule giden yolun baþka olur sancýsý
Yanmadan alev, alev tüteceksin be Adam

Dost bildiðin dostlardan kim kaldý bak geriye
Kimi perme periþan kimi dönmüþ deliye
Yem olma be gard aþým güvenme serseriye
Birgün doðup,kaybolup gideceksin be Adam

Varsýn tan aðarmadan tüm saçlarýn aðarsýn
Bir doludizgin bir yýl bir sel gibi çaðlarsýn
Her gün bir baþka yere bir sahraya yaðarsýn
Kaybolup ufuklardan yiteceksin be Adam

Kaybetmiþler özünü dost hane göründüler
Sen yýkýlýp düþtükçe onlarsa övündüler
Birer, birer kaybolup bir mum gibi söndüler
Bin namerdi bir pula ekeceksin be Adam

Her yerde pusu kurmuþ suratsýz köstebekler
Sormuþlar kan iliðin bilmem ki neyi bekler
Dün karnýný doyurup yayladýðýn köpekler
Dimdik dursan ayakta yeteceksin be Adam

Sitemkâr Âlim’im der; sanma dert elçisiyim
Her gün meçhule giden bir yolun bekçisiyim
Þu sonsuz ufuklarýn bitmeyen çilesiyim
Her ne çýksa bahtýna çekeceksin be Adam

17.06.2003 SALI
Sosyal Medyada Paylaşın: