sen turkuaz gözlü fýrtýna kuþu göletlerde mola verdiðin o mevsim mevsimine sýðdýrdýðýn ufacýk bir çocuktu yüreðim güneþe benzeyen gamzelerim vardý bilir miydin
kýzýlcýk þerbetleri kaynatýrdý annem deliler gibi kitap okurduk ben ve kardeþlerim
omuz baþlarýma býrakýrdýn dudak izlerini gizliden özgürlük kokardý her birisi gider uyurdun sonra ben ise þiirler yazardým, uykularýnca
ben seni öldürmeye çok yeltendim aslýnda ama ne hikmetse diriliþin oldu hep cenaze törenlerin haziraný eylül gibi yaþadým
ve sonra senli gelgitlerimde dev bir titreþim gibi büyürdü özlem gelmeyeceðini bile bile dikilirdim o köþeye kýrýk kalbimi kim onarýrdý bilmem adi bir migren nöbetiyle birlikte kusardým istasyonun kaldýrýmlarýna
bekçiler onurumu toplardý
kan akmazdý beynime korunaksýzdým yabancý ve kirli bakýþlar arasýnda gümüþbelli bir fenerden takip ederdim geliþini kimi zamanlarda kinli bakýþlarla..
koca aðýzlý bir martýnýn sýðýnaðýndan sarkýtýrdým kendimi ya da bir düzine oyuncak doldururdum eteðime ikimizden bir oyun kurardým iþte silip silip yazdýklarýmýzla birlikte koca bir de yalan ekliydi sevdamýz üzerine
-ö l ü m tek baþýna kalmaktý oracýkta-
asildim ben hep beyazdým sevgili hiç deðiþmedim
kirletmedi beni ayrýlýk..
Çiðdem Parlayüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.