Bir yaprak daha savruldu,, kurumuþlarýn arasýna düþüverdi. Paramparça olmuþtu. Çatýr çatýr çatlýyordu. Damarlarý gerilmiþ,, yeþermeye can atýyordu. Ama rüzgar alýp götürüyordu,, bir türlü canlanamýyor,, gülemiyordu.. Yardým istercesine kývranýyordu. Yeþermek,, mutlu olmak,, ve.... yaþamak istiyordu.. Ama br türlü beceremiyordu. Rüzgar devam ediyordu savurmaya,, çaresizce aðlýyor bir umut bekliyordu,, beklediði umuda kavuþamýyordu.. Artýk tükenmiþti.. Yaprak sararýp solmuþtu.. Ölmek istemiyordu.. Lakin yapacak bir þey yoktu. Gittikçe yoruluyor,, nefes alamýyordu... Üzülüyordu,, bir daha yeþeremeyecek,, doðaya güzellikler veremeyecekti .. Durgunlaþtý ve derin bir nefes aldý.. Savruldu,, savruldu,, savruldu.. Sonra acý bir bekleyiþ gerçekleþti.. Zalimce uçuran rüzgar,, artýk onu yormuþtu.. Çok direnmiþti ama,, yaprak dalsýz yapamadý.. Son bir kez daha dayanmak istedi,, yine umutsuzdu, yalnýz ve bitkindi.. Aðlayan gözlerle daldý,, daldý,, sonra sessizce ayrýldý,, o güzel mis kokan doðadan,, sonbahardan ....
27/04/2009 02:45/pazartesi
YAZAN: ÞEBNEM ÖRS Sosyal Medyada Paylaşın:
şair şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.