Öyle özledim ki seni Gel diyen sessiz çýðlýklarým boðazýmý yakar oldu Pas tutmuþ dilim Sen diyemiyecek kadar canýmý yakýyor.
Çöllerde vaha gibi doldun gözlerime Gördüðüm her serap sen sen diyor Topladýðým anýlarýmý Sakladým sandýða görmesin kimse diye Sessizce aðlarken baþýmý gömüp onlara Kýrýk ellerim kilit vurdu aðzýma.
Canýmýn cananý dediðim Ömrümü ömrüne baðlada gel Beni anlatsýn sana gönderdiðim posta güvercini Ayaðýna naðme deðil Gönlümü yolladým baðlayýp Aç oku tane tane sen damlýyor.
Artýk can kalmadý bu bedende Öl de öleyim yar Özlemin öyle büyük ki Ne daðlara sýðdý ne göllere Eðildim aldým yerden gözyaþlarýmý Denziler almadý taþtý Bende ki hasretin iþte öyle boyumu aþtý yar.
Gel be yar Ben çaðýrmadan gel Sigaramýn dumaný gibi dol ciðerlerime Ölümüm senden olsun
Buse DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Buse DENİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.