Bazen,çek git diyoriçimdeki þeytan. Sonra Müzeyyen geliyor yanýma,Hatta Pakize de. -Onlar kim mi,kedilerim tabii ki..- Anlýyorlar i iþte,bir þeylerin yolunda gitmediðini. Ertesi gün de sokak köpekleri.. Zira biliyorlar ki,ben gidersem Kim yemek verecek onlara,kim sevecek.. Böylece.. Tam gidiyorum derken her þey de buna uygunken… Kalýyorum iþte.. Oysa; Bilsem ki.. Daldaki kuþ eldekine deðecek. Kim tutar beni. Yine de umut fakirin ekmeði.. RC
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan27 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.