Biliyorum gideceksin.
Geceyi böle böle...
Ýçimi yanýna katýp,
içini yamacýma býrakýp.
Doðuracaðým tüm özlemlerinin sancýsýný duymayacaðýn bir yere.
Þimdiki zamanlardan tüm yüzlerini alýp
Biliyorum -miþ’li geçmiþ zamana bürüneceksin;
Geceyi böle böle
Biliyorum gideceksin...
...
Yokluðunun çanlarý çalacak zihnimde
Vedalar karýþacak küskünlüklere
Kaç þarký kuþ dilinde melankolik hayaller yükleyecek sevdalý zihinlere
Ve sen üzerine toprak attýðýn bir hayale
Elveda bile demeden
Biliyorum her adamýnla büyüyen
Hüzne dönüþeceksin;
Geceyi böle böle
Biliyorum gideceksin...
...
Taþ baskýný yüreklerde hayalin þekillenecek
Kan oturacak senin kalktýðýn yerde
Ve kangrene dönecek elbet akýbeti belli
Ki “sen yangýný” bir özlem kazacak iç yorgunluðumu
Gömeceksin giderken tüm gündüzleri
Karanlýðý doðuracak gidiþin
Biliyorum prematüre bir acýya dönüþeceksin;
Ve geceyi böle böle
Biliyorum gideceksin…
zaman: /hüzünlü bir yirmibir eylül’ün
yer : /bölünmüþ bir gecesi...