KİMSESİZİM DEMEM

KÝMSESÝZÝM DEMEM

Her sabah besmele ile çýkarým evden, belki? bu günüm dünden iyi ola,
Ýçim dar, dertlerimle baþ baþayým, halin nedir diyen, kim ola.

Anam, Babam, Kardeþim yanýmda yok, gurbette, beni kim sara,
Kalmýþým tek baþýma biçare, artýk ana kucaðý çok geride kala.

Deprem atmýþ beni, beklemediðim bir anda Bolu’dan, Antalya’ya,
Kalmýþým, dönememiþim, baðlanmýþým, bir de kök salmýþým buraya.

Güzel hayallerim vardý, deprem olmasaydý, yaþýyordum ana baba yanýnda,
Kime niyet, kime kýsmet, rýzk burada hazýrlanmýþ ezelde, artýk geçmiþ ola.

Yeni güne tebessümle bakarým, temennim, umudum âsûde gelecekten yana,
Yalnýzlýk acýsýndan, ne dâr-ý fenâ, ne dâr-ý bekâyý beceremiyorum, sonum hayrola.

Derdine derman olacaklara koþuyorsun nafile , onlar senden fazla dertli ola,
Güler misin, aðlar mýsýn, güvenip içini açtýðýna, sonunda sende bin piþman ola

Huzur bulmak parada, pulda deðilmiþ, gönülden yaren, dost, acaba hangi arada,
Düþtün mü dara, seni anandan, babandan baþka can-ý gönülden kim ara?... kim sora?…

Anam, Babam sesleriyle günüm bayram, içim ferah, yaþamaya sebep de, her halde bu ola,
Hoþ âvâzlarý, caným oðlum nidalarý, hele o gönülden hayýr dualarý, olmasa, halim daha nice ola.

Bari ciðerparelerim biraz oyalar, zýr kimsesiz kalmýþým gurbette, hislerim neden hep böyle ola,
Belki sona yaklaþýyor bu roman, her þey zor geçecek elbet, hayat bu kadar kolay mý ola.

Gelenler gidiyorsa elli dokuz oldu yaþ sýra bize de geliyor demek, hangi tedbiri ala,
Beyhude geçen ömürde, yalnýzlýk düþmüþse hissene yine de þükrün dilinde hep daim ola.

Yorulma çile çekmekten, kendine güven, yönel, o gücü veren Mevla’ya,
Hidayet için önce þu nefsi terbiye et, iste ki, sýkýntýlar bir bir geride kala,

Dünyalýk, ahretlik, huzur arar, garibim, kimsesizim dersen Kamil, her zaman medet Ya ALLAH ola,
Kimsesizlerin kimsesi, Huda’nýn en büyük ihsaný, her derdin dermaný umudum sensin Yâ Habibi KÝBRÝYÂ.


01/09/2012….
Kâmil KARAKAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: