BEN KENDİMDE DEĞİLİM

Bir zamanlar ne güzeldi, hayat tozpembe görünüyordu,
Ýnsanlýk vardý, kardeþ sevgisi vardý, dostluk vardý,
Þimdi bakýyorum da insanlýk ölmüþ, iyilikler unutulmuþ,
Herkes bir âlemde, kim haklý, kim haksýz bilinmiyor,
Ben kendimde deðilim galiba.

Ne düþünebiliyor, ne sevinebiliyor, ne gülebiliyor,
Nede hayatýmý istediðim gibi yaþayabiliyorum,
Hep aðlýyorum, dertler, elemler, kederler, hep benimle,
Adeta gülmek yasak bana gülemiyorum.
Etrafýma bakýyorum da her þey bir deðerle ölçülüyor,
Ýyilik yapýyorsun, borcumuz kaç lira diyorlar,
Ýnsanlar bir tuhaf olmuþ, herkes kendini bir þey sanýyor,
Kimseyi beðenmiyor, hâlbuki hiç kimse ne aða, ne de paþa,
Herkes bir yol tutturmuþ gidiyor, ama ne çare,
Unutulan bir þey var, oda insanlýk, ben kendimde gerçekten
Deðilim galiba,

Bunlarý ben mi söylüyorum, yoksa söyleten mi var.
Þu üç günlük dünyada, milleti bir telaþ almýþ,
Herkes savaþýyor, geçim telaþý kamburumuzu çýkarmýþ,
Birileri rahat etmek için, diðer birileri eziliyor,
Üzülüyor, alýn teri döküyor, ama ne çare.
Gülmüyor yüzü garibim, bu devirde her þey zenginlere yarýyor,
Güçlülere çalýþýyor, kula kulluk yapýlýr mý, rýzýk için yapýlýyor,
Ben kendimde deðilim galiba.
Bunlarý ben mi söylüyorum, yoksa söyleten mi var,
Gelin hep beraber düþünelim, biz ne yapýyoruz.
Neden yapýyoruz, yapmasak ne olur, yapsak ne olur,
Cevabýný da kendimiz verelim.

04.04.1994

Sosyal Medyada Paylaşın: