güller koku tebessümü
yayýyor etrafýna,
bülbüller ilaný aþk
ediyor güllere.
vakit gece yarýsýný,
çoktan geçmiþti.
seher vakti aydýnlýða ,
kucak açýyordu.
ramazan ayýnýn on yedisi
pazartesi gecesiydi.
nur daðý manalý derin mi
derin sessizdi.
o civardaki hiç bir
varlýktan ses çýkmýyordu.
sanki olacaklarý birileri
onlara fýsýldamýþtý.
cebrail en güzel insan
suretine bürünmüþ,
mis gibi kokular
yayýyordu etrafa.
son derece sevinçliðdi
vahy meleði.
çünkü son resülle
peygamberler peygamberiðle
buluþacak onunla yüz yüze
gelecekti.
beklenen an gelmiþti,
o ýssýz ve karanlýk gecede,
vahy meleði nurlar saçarak,
kainatýn efendisine göründü.
tatlý ve gür bir sesle
oku dedi(ýgra)
korku sarmýþtý efendimizi,
ben okuma bilmem dedi
sesi titreyerek.
cebrail kucakladý sýkýp býraktý
ve oku dedi tekrer.
kainatýn efendisi
ben okuma bilmem dedi.
cebrail ikinci defa sýkýtý ve býraktý.
yine seslendi oku dedi.
sultanýmýz ben okuma bilmem,
söyle ne okuyayým dedi.
alak suresini okudu cebrail.
yaradan rabbinin
ismiðle oku.
o rabbinki
insaný kan
pýhtýsýndan yarattý.
oku rabbin sonsuz
kerem sahibidir.
o insana kalemle
yazmayý öðretendir.
heyacan son haddine gelmiþti.
efendimiz inen ilk ayetleri,
harfi harfine tekrar etti.
artýk inen ayetler
reülullahýn hem diline
hemde kalbine yerleþiyordu.
bir anda ortadan
kayýp oldu cebrail.
maðaradan çýktý efendimiz,
titreyerek eve geldi.
konuþamaz durumdaydý.
hatice-i kübraya
beni örtürnüz beni örtünüz diyebildi.
sadýk zevce hiç birþey
sormadan yataðýna yatýrdý
ve üzerini örttü.
bir müddeet sonra
uyandý efendimiz.
hatice-i kübraya
baþýndan geçenleri anlattý.
korkuyorum ey hatice
baþýma bir þey
gelmesinden korkuyorum.
korkuya mehal yoktur
dedi annemiz.
allah senin gibi
kulunu asla utandýrmaz.
sebat et ya muhammed
ben senin bu ümmetin
peygamberi olacaðýný
ümit ediyorum dedi.
hatice-i kübra validemiz,
amcasý oðlu varaka bin nevfala
götürdü efendimizi.
varaka gözleri kör,
gönlü aydýn bir hiristiyandý.
tevratý, incili okumuþ,
aydýn birisiðdi.
dinledi resülu ekrem efendimizi,
renkten renge girerek
hayretler içinde kalýyordu varaka.
bitirdi sözlerini efendimiz.
kuddüs kuddüs diye
haykýrýyordu varaka.
efendimiz ve annemiz
birþey anlamadan
öylece bakýyorlardý.
o gördüðünüz melek
cebraildir dedi.
allahýn musa peygambere
göndrdiði ruhu’l kuddüs tür.
sense bu ümmetin peygamberisin dedi.
rahatlýyorlar böylece
her ikiside eve dönüyor.
bir müddet görünmüyor vahy meleði.
sonra tekrar görünüyor
efendimize.
yerle gök arasýnda bir kürsüde
otururken görüyor efendimiz.
ürpererek yere çöküyor.
eve geliyor tekrar
beni örtünüz diyor.
yüce allah
þu ayeti gönderiyor.
ey elbisesine bürünen
kalkta insanlarý allahýn
azabýndan sakýndýr
rabbini büyük taný
elbiseni temiz tut.
azaba sebep olacak
günahlardan uzak dur.
ve bir güneþ doðuyor
arabistandan.
ýþýk salýyor bütün gönüllere.
bütün hasta ruhlar
deva buluyor.
kirden pastan arýnýyor
ýþýðýn ulaþtýðý her yer.
21.09.2012
cevdet altay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.