Birazdan her þey kaybolacak
Sen kalacaksýn.
Sýrf, sen Olave
Sen,göreceksin,
Gördüklerini görünmeden bizlere anlat Olave
Çok inceden bir sýzý düþer kirpiklerinden
Gören,gözyaþý sanýr.
Aðlamaklý olursun Olave
Sadeleþir,erir yüreðin.
Bilinmez bir acý dayanmýþtýr kapýna
Yok’um..dersin.
Var’sýn..der.
Seni, tanýr.
Olave
Kulaðýnýn birini duvara gömmüþ bir kuþ ses’ler bekler Olave
Ayak diplerine çömelmiþ sözcüklerim
Aðzýndan çýkacak gözlerini bekler Olave
Mahrum etme.
Üstüme yaþayan bir ölüm serin
Sýyýrýn etlerimi
Zaman size kalsýn..der
misin
Olave.
Bir bahar vaktiydi, üþütmüþtüm
Sabahlarým Tahir,
Gecelerim Zühre’ydi
Olave.
’Özlüyor musun..’dedi kadýn
"Ýki kulhü vallahü,bir elham okuyorum. Geçiyor!.."dedim
Olave.
Bir umuttur denizin üzerinde taþý sektirmek
Yarýþ deðil!..
Olave.
Þimdi,yüzünüzü de alýp gidiniz
Avuç içlerinden sonra duvarlardýr en çok sevdiðiniz..Bilirsin.
Olave.
’Duyuyor musun.."Olave.
Bu,kalanlarýn sesi
Sen,bir çýðlýkta var oldun,
Gideceðin yer;kimselerin kimsesi Olave.
Kum tanelerini tutma avucunda Olave
Savur,gitsin
Senden kaçan rüzgara..
Ölü þehrin canavarlarý yine ’iþ’ baþýnda Olave
Ýncitmiyor,ne ayak sesleri ne de ’ucube’sözleri
Bulutlar kadar þen þakrak deðil
Dokunmasan da terleyecek,kuþ olacak
Yaðacak
Nefesleri..Olave.
Ayaklarýna kadar yere vur kendini
Baþýn kadar yükselirsin
Aslýna bakarsan,kafanla yüreðin arasý bir yerdesin Olave.
Bir sonbahar’dý.
Yapraktan önceydi, kendine aðardý Olave.
Olave Tutunduðu gibi rüzgarýn kollarýna
Kaçýverdi yerinden kovulduðu aðacýn dallarýna..
Ayaklarýmýz yere basýncaya kadar biz’im sanmýþtýk
Baþýmýz ne zaman ki suya deðdi
Ýþte,
Ýþte..O zaman yer;göðe erdi..Olave.
"Bakýn,bakýn..ayaklarýnýz yine dýþarýda kalmýþ"dedi olave.
Olave.Sen de bilirsin ki
Ayrýlýk,ayrýlýk ta ilk ayaklardan baþlarmýþ
Olave..
Bir balýkçý hikayesi kadar Okyanus geçtim Olave
Adýný hiç bir yere yazmadým..
Eylül2012
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.