AÇLIK

Bir geceleyin geliverdi. Aslýnda elinde ekmek yoktu! Umurunda deðildi karnýmý doyurmak, gözünden düþen bir aç deðil, sevgiydi. Aslýna bakarsan karným toktu! Hayallerimin kiþisinden duyulmayan sözcükler, kulaklarýmý týrmalýyordu. Bir güzellik karþýmdaydý ve artýk dokunulmuyordu! Dokunulmayan bir sevgi neye yarardý? Öyle deme! Aslýnda o daha sevgiliydi þu an. Dokunmanýn alýþkanlýðý ve kolay elde edilebilirliði uzaklaþtýðýnda kalpten, bir his hasýl oluyormuþ imkansýzlýktan doðan. Týpký uçmak gibi bir þey... Kanatlandýðýnda sen, süzülsen gökyüzüne, yükseðe ve yükseðe, uzaklaþýrdýn mülkünden. Ve yer özlemi duyardýn. Topraðý koklamak isterdin. Hatta gidebilsen yýldýzlara, o mülkün aþkýyla çatlardýn da dayanamazdýn bir dakika. Basma özlemi uçmaktan, uçma isteði basmaktan yüceliyordu.
Tüm heybeti ile kalbimi eziyordu adýmlarken! Her adým sonsuzlukta devam eden tokat, o hýnçlý bakýþ yarasý kanayan yarasýz adam. Bir ordu hücum ediyor boðazýma, hedefi kalp olan. bir þey takýlýyor orda bir histen kaynaklanan. Akýl inkar ediyor ona olan baðýmlýlýðý ve bir yandan ego, hiç yapmadýðýný yapýyor; kölelik teklif ediyor sevilenin ayaklarýnda.
Yalvarmak o kadar da zor deðilmiþ. Gitme demekte. Ah elde edememekten doðan haykýrýþ; insanoðlunun en büyük çýlgýnlýðýmýsýn? Bu hal de ne ruhum? Sen ziyandasýn. Köleliðe istekli ruh, hani özgürlükten doðan sevincin? Kim ortak bu kalp ile o halde? Özgürlük hissini körükleyen ego mu, zincirlere baðlayan sevgi mi? Kim galip bu kalpte? Özgürce zincirlenmiþ bir kalp mi? Ýþte bu; kölelik mayanda var. Muhtaçsýn iþte itiraf et.
Muhtacým sevgine, kölenim bir ömür boyu. söylesemde bir ok daha versem düþman eline! Daha önce yaþamadým mý, övülmekten gelen yüceliði. Bir terazi verdikçe ters kutba giden. Vermekle en çok biten... Þimdi o haysiyetini topluyor zihnimden! En deðerli anýlarýný çalýyor þu an! Kim demiþ ki senin olan senindir. Hiç ürkek deðil insan, sevmemekten gelen cesareti geliþince paylaþtýðýný geri alýrken. Çekip göðsünden aldýðý bir tutam hayal bile olsa... Oysa o kýrlardan uzanan sen, ben deðilmiydin? Benleyken sen... Oysa sen bana olan nefretin doðarken bir güneþ deðildin. Ama Ay’dýn. Basit bir taklitçi, zamaný taklit eden. Bollukdan doðan ortak bilince sevgilerini kurban eden.
Ayrýlýða alýþtý kulaklar. Aþýk olmaya da! Basitçe seviyor hayvan! Sidik kokluyor sevmek için. Yeniden seviyor defalarca. Kalkýyor bir anne kuluçkadan, sýrf yaban eller deðdi diye yumurtasýna. Ýþte öyle seviyorsun. Ýnsanca deðil!
Sosyal Medyada Paylaşın: