Sen Sevmeyi Bilmezsin

Vücuduma kýrbacýn âlâsýný vur hýnçla,
Kalbime açtýðýn gibi yara açamazsýn.
Zevk-ü sefana bak sen, sür ömrünü sevinçle;
Ancak bu aþkýn azizliðinden kaçamazsýn.

Arzu ettiðini sev, ele güne gönül ver;
Onun yoluna bedeninle bir, ruhunu ser.
Buna raðmen tecrübe yaþattýðýn garip der:
Benim geçtiðim gibi bu yoldan geçemezsin.

Gam neymiþ, keder neymiþ yarin firâký ile;
Bîhabersin, neden tükenmek bilmez þu çile.
Ýltifat kelâmýný bilmeyen zalim dile
Aþk þarabý sürüp yudum dahi içemezsin.

Ýçimi döksem yüzüne coþar hayret duygun;
Kalbimi, taþ kesmiþ kalbine bulmadýn uygun.
Gönlümdeki aþk hazinesini sanma soygun;
Dil lâl, akýl zevâl olur, paha biçemezsin.

Ýlminden suâl etmem sen sevgiden cahilken,
Ruhun gibi soðuk okyanuslara sahilken.
Aþk, akýl deðil gönül hududuna dahilken
Hiçe sayma kalbi, tek kanatla uçamazsýn.

Gözbebeklerinde hep ayný dünya, ayný renk;
Musikî de gürültü de sence ayný ahenk.
Sanýrsýn ki seven ile sevmeyen insan denk,
Habil Kabil’i görsen iyiyi seçemezsin.

Benim gibi aþkýn alevli korundan yiyip
Elin sürmeyerek dünya lezzetinden cayýp
Bir varlýðý dahi olsa "Sevebildim." deyip
Hayattan sýcak bir tebessümle göçemezsin.
(2010)
Sosyal Medyada Paylaşın: