Şerefli Ben

Þerefli Ben!
Kim o densiz, kim ölmekten bahseden?
Sözleriniz çok aðýr efendim, lütfen susun!
O itilmiþ biz olamayýz, bir nedenden dünyadan göçen.
Þerefli varlýklarýz biz, yarattýðý onun.
Ama bekle! Ya yaþlýlýðým! Dirhem dirhem soyulan narin etim,
Günden güne sönüyor gözümün feri.
Hep bir yanýmdan akýyor övgüye doyamadýðým gençliðim.
Evet, öyleyiz deðil mi efendim? Ne bir melek, ne de bir peri.
Günü gelince kurtlar tarafýndan kemirilen,
Ýþe yaramaz, tiksinç, güzelliði artýk dakika dakika soyulan bir beden
Gömerek ret ettiði insanlýðýn,
Ruhsuz, kokuþmuþ bir et parçasý ýþýldatmadýðý güneþin ve ayýn.
Yaþýyor muyum peki þu an? Bu da ne böyle?
Bir tiksinçlik, bir koku var þimdi bende.
Koklama saðýmý solumu geri dur,
Bu leþ hiçte deðil bedenimde.
Bir kalleþlik hali,
Bir kibirlilik,
Bir gaflet, kokusu leþten hallice!
Ölü daha iyi yaþayandan arýnmýþ ise bu hislerinden kupkuru halinde bile.
Eðer dediðim müþkülpesent hal üzerimizde ise,
Kavgacý, düzenbaz, içten pazarlýlýk,
Bir kene kemirse de bitirse sene boyunca,
Hak deðil mi? Böylesine ölüm o tiksinç vücuda
Eðer dersem, bir sözüm var hiç tutamadýðým aklýmýn köþesinde,
Küflenmiþ bile olsa geçen onca sene içinde,
Ve yem olsam bir balýðýn karnýnda, göçsem ahirete uyuþuk mide sývýlarý ile
Daha þanslýyýmdýr, yaþayandan.
Düþsem tesadüfen bir kavganýn ortasýna,
Hiç payým yok iken, insan denen sahte yaratýcýnýn oluþturduðu belaya,
Bulaþýversem bir ucundan,
Hani parçalansam birkaç darbe ilen, sadece hýrpalanmaktan doðan öfke ile hareket etsem,
Ölsem hiç yere,
Yine de daha destansý bir göç olmaz mý bu, sinsi düþler ile gömülmekten?
Ah sinsi ruhum; nerede þeref?
Ýnsan deyip boylu boyunca
Dik baþýnla maðrur yürüyüp, ölümsüzce hareket ederken
Küçük bakýþlar atan sen deðil miydin doðaya?
Ah neredesin, þerefli ben?


Hüseyin Ütün
Sosyal Medyada Paylaşın: