İz

“Sûra üflenen son nefesti,
Kem gülüþlere isyan…
Dolgun bir kemanýn
Tellerini yýrtarcasýna
Halvetidir hayat…
Karnýndan konuþan
Ýnsanlara…”


Uzanýyor!
Yol bilmez kervanlarýn izi
Ne zaman Leyla’ya dokunsa
Sýcak kum telaþlarý/
Ýzi çýkar aþk bileklerinin
Mecnuna dönük yüzlerinde


Elbet vardýr;
Duvarýn özgürlüðe aþký
Yarým dirhem ellerin
Kirli paralarda izi
Araklanan zamanlarýn
Gölgelerinde umut


Ýnanç yangýnlarýnda insan
Kem gözlere þiþlenmiþ
Acýsý bilenmiþ nazlar
Kavruk bakýþlara
Gömüdür izler
Tanýdýktýr
Gülüþler


Kurnazca!
Yüzü örtülmeden ölünün
Kefeni soyulur bileklerinden
Acý bir helvaya akýtýlýr yaþ
Parmakta izi kalýr
Yaðlý büklüm
Kaþýklarýn


Serkeþ bir bestenin
Son keman solosunda
Soyunan besteci gibi
Giyinirsin izsiz mermileri
Anatomik bir soytarýnýn
Diþ izlerinde çiçeklenir
Kara yazgýlar…


Boyun bükme;
Dönüþ turlarýnýn
Gizemine varýlmadan
Keþiþ olamazsýn
Daha çok yürek iklimi lazým
Ellerinle dokunduðun izlere


Þimdi gölgesinden korkan pinokyo gibi
Ýzi kalýr yalancý burnunun gebetto babanýn ellerinde…



Sosyal Medyada Paylaşın: