ezginin yaprakları

kendimin yalancýsýyým
anlatýp dururum
anýlarý acýlarý ve aþký
ve bir de dillere destan
yalnýzlýðýný ömrümüzün


umutlarý tüketmek
yangýn yeri gibidir
kimse kaçamaz ya
iþte öyledir unutulmak


geldiðimi duyuyor
ayak izlerin ve
bir deprem uðulduyor
gözlerimde senin için

yaramaz çocuklarýn
gözlerinde buluyorum seni
veya rüzgar eserken bir
aðacýn yere düþmeyen
son yapraðýnda
ne kadar tanýdýksýn
ne kadar esmer ellerin

küfrünü katýyorsun
sevgine ve öyle
sunuyorsun anlayabilene


ipek daða
dað insana


herhangibiercankiþisi
herhangibieylülgünü
Sosyal Medyada Paylaşın: