İnfaz...
Eskimiþ bir ateþkesin gölgesinde,
Kara çaputla baðladýlar gözlerimi.
Canýma kast edenlerin yüzlerini göremedim.
Teslim oldu telaþým mutlak suskunluðuna duvarýn.
‘Önüm-arkam-saðým-solum’, katliam!...
Yedi metre karþýmda namlunun soðuk nefesi.
Beynimde yankýlandý kurþunun hazin sesi.
Ölüm, ‘ahmak ýslatan’ gibi sardý bedenimi yavaþ yavaþ.
Kýnalý kuzularýn kurban edilme vaktidir.
Kanatlarý mühürlü kuþlara, reva görülmez savaþ.
Girdap yataðýnda köpük-köpük çalkalandý yüreðim.
Tetik boþluðundan, barut kokusu yayýldý uzak Köylere.
Gabiranýn rayihasý hayalimden kýrpýþarak tükendi.
Kabzada katilimin parmak izleri kaldý.
Issýz ovalarda mahpus düþtü evveliyatým.
Hayat, yampuri bir balýkçý kayýðý gibi sýrýttý sokakta.
Þarap-þarap akýþtý ruhumdan bedenim…
Tetikteki parmak, seviþircesine abandý.
Zamanýn gök kuþaðýnda göz, gez, arpacýk ve ben.
Ne olacaksa olsun dedim kýmýldamadan yerimden.
Yarým yamalak bir türküye yumdum gözlerimi.
Kurþun mevsiminde kaybolup gitti bahar.
Ýki yaný sýra Selvi bir yolda, iki yana düþtü kollarým.
Ýsmail Boyraz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.