DİRİ DÜŞLER MEZARLIĞI:

/ Önemli deðildir aslýnda kimin baktýðýnýn;
Ayna mýdýr yüzü anlamlý kýlan, yoksa yüz müdür aynayý mecbur kýlan?

Hiçbir önem taþýmaz aslýnda hangi þairin, hangi þiirde intihar edeceði;
’Ýntihar ne kadarýný öldürebilir kendimizin’.../

- B. ERDOÐMUÞ -
*

Geceydi;
sararan bir eylüldü yüzün, aðlayýcý ve yorgun...
þakaklarýnda gecikmiþ intiharlarýn, saçlarýnda deli rüzgarlarýn kendini sýnadýðý...

Ben hayatýmý yaþayarak kirlettim / içimde hep bir keder gezdirdim;
acýmasýz bir cinayetin kanýtýnda gizlendim.
kimseler görmedi
kimseler, seni ne çok sevdiðimi...

*
Ey eskimiþ bir hasreti söyleyen uzaklýk
pusulara düþer yolum, uçurumlarda sesim yankýlanýr,
bu yerlerde benim kalbim yaðmalanýr...
bilmem ki hangi yolculuk beni sana taþýr,
kentlerin koynunda orospular, daðlarýn sýrtýnda kahpeler dolaþýr...

*

Cümleleri talan edilmiþ þiirlerle gelmiþim;
aldýrmaksýzýn uðultusuna rüzgarýn,
yüzünü býraktýðýn satýr aralarýnda sýrýlsýklam ünlemler giyinmiþim..

Bilmem ki hangi rafta kalmýþ benim hikayem..

*

Geceydi;
daha tenleri ipotekli fahiþeler daðýlmaz efkarlarýyla yüzünü besliyordu aynalarda...
sen, o an soykýrýmýsýndýr þiirlerin..
iþgal altýndaki bir þehirde baðýmsýz ellerin
gözlerin ki: omurgasý kýrýk bir þarkýnýn içinde...

Daha tenleri ipotekli fahiþeler daðýlmaz efkarlarýyla kendini demliyordu o þarkýlarda...
sen, o an yaþamýn þakaðýna dayadýðým tetik
sen, o an Filistin’de bir ana;
özgürlüðü boðulmuþ, iradesi býçakla kesilmiþ,
acýsý boðulurcasýna...
yalnýzlýðý, tepeden týrnaða ve çýrýlçýplak...
çaresizliðin damarlarýnda türkü söyler katýksýz
þiir kadar umutlu ve yiðit
tanýmsýz bir yalnýzlýðýn kollarýnda iltihaplý þarkýsý...

Ýþte o an, ellerim ayaz...
ellerim kan...
ellerim uðruna çok öldüðüm tuzaklarda...
ellerim, öyle zavallý ve büyüdükçe kederi büyüyen yoksul çocuklar gibi...

Sen, o an bir küfür gibi öfkesine tutunmuþ
belki de rengine tutunmuþ bir menekþe ...
bir notasýn þarkýsýna tutunmuþ.

/... Ama bilincin yetmediði acýlarda,
hayatla kopmuþsa ipiniz, neresinden tutunmalý?../


*

Bilirsin;
bazen, bazý þiirlere aðlanýr
her yara kendi kabuðuna saklanýr
her uçurum gider kendine yaslanýr;
her aþk ayrýlýðýn çarmýhýnda paslanýr...

Bir ölüm oturur her yaþamýn avlusunda
aþk gider, yara kalýr...
aþk kalýr, yara kimde kalmýþsa...


*

Gözlerinden söz etmiyorsa þarkýlar,
gülüþlerin sarkýyorsa hayatýn irileþen uçurumlarýndan
ölüm bir namlu gibi duruyorsa ensende
-ve savruluyorsa düþlerin ortalýk yere,
yine de yasýný tutmuyorsa þiirler katledilmiþ saflýðýnýn,
býrak, sözcükler fuhuþ’unda en güzel þiirleri ’pezevenk’ler yazsýn...


Þiirdir derinleþtirir hayatýn anlamýný,
þiirdir çoðaltýr yalnýzlýðý...
ve derindir kalemin deðdiði yara...

*

Bir geceyi daha piç ettik, bir sabahý karþýlarken
intihar süsü yaþamlarda..

Herkes böyle eksildikçe artaný benim deðil
uzayýp giderim - gitmeler...
ben orada bir deniz olsam martýlar benim deðil
gürül gürül akan bir nehirsem bile aktýðým benim deðil...

*

( Birdal ERDOÐMUÞ / BAÐLAR / DÝYARBAKIR /2OO4)




Sosyal Medyada Paylaşın: