Karambol

insan,hep bekleyen bir umutla yasayan yurek
bir digeri, bekleten umursamaz kaalesiz yolcu
gonul kapilarini kapatip,vazgecersin beklemeyi
bakarsin , beklenen bekler umursamadigi degeri
carpik bir dongude ,kirik cakil taslari gibidir
insan denen mechul,anlasilmaz husranlarin sahibi
ne olmak istedigi gibidir, olumune sevdasiz kisi
nede olunmasi istendigi gibi,degmeyecek kadar sevgi
tuaf bir celiski iste,hayatin akisinda farkindasiz insan
ne bekleyen mutlu, nede bekleten mutlu,olumune bilinciz sevdali
hayatta olmanin sevincindeki husranli yasayisin bilinmezliginde
insan denen meshul, yasamin anlayamadigi zaman mef’umunda
ne rahat etti nede rahat ettirdi,kisacik yasam diliminde
kahroldu vede kahredip gitti olanca ahuzariyla
adi yasamak istedigi dualarinda kalan Allaha yakarisi
farkindasizligiyla kendisiyle surekli munakasali
yazik etti hem kendisine ,hemde kendisini ozumsuyene
hasili, bilincsizliginde kaybolup gitti olum sessizliginde
geriye sadece adi kaldi sevmesini bilemeyen fani diye
yazik etti yaziklar oldu gitti,adi kaldi yadigar, mezar tasinda..

Meral tice
Meral Cello
Sosyal Medyada Paylaşın: