Gökyüzü uyuyordu düþ içindeydi umut yýldýzlar ay ve bulut ansýzýn þimþekler çaktý uyandý tüm karanlýk kan isterim kan!diye haykýrdý savaþ yeryüzü kaydý ardýndan gözyaþlarý içinde evladýný topraða verirken anan öleydi, anan dedi yaþlý bir adam yeryüzü ceset kokuyordu durmadan kardeþinin kaný siniyordu ellerine üstelik yaðmur yaðýyordu ayný anda baldýrý çýplak bir çocuk ipi ýslanmýþ mavi uçurtmasýyla eve dönüyordu tarladan fýrtýnadan korkmadan umut peþinde koþuyordu umut ne güzel bir çocuktu oysa özgürlüðe tutunmak istedikçe çamura saplanýyordu hayat izleri ve hiç durmadan sayýklýyordu bana bir bulut yolla baba, bulut kanadýna bineceðim, hadi ne olur ya da bir kuþ yolla barýþ neredeyse oraya gideceðim sonra... sonra hiç beklenmedik bir anda sordular ona senin adýn ne çocuk benim adým umut, sizin ki ne acaba der demez vurulup düþtü gökyüzünden bir bulut.
Nurcan TALAY 27.09.2011 Saat:20:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülserçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.