DÜŞ KIRIKLARI

DÜÞ KIRIKLARI

Kýrýlgan bir kemiksin,yaþlý bedeninde
Ýncinmeye hazýr
Küsmeye nazýr bir çocuk aklýyla
Geçmiþi yokladýkça,yalpalýyor ömrün
Ne aþîklar atmýþtýn,oynak edanla
Belkide hayatla dalganý geçmiþtin
Karnýn aþk masallarýna toktu.


Kötü rollerin adamýydýn
Ve hiç gerek yoktu figürana
Az gittin,uz gittin
Dere tepe demedin düz gittin
Üzdün gittin
Ve geldin masalýn sonuna


Çabuk mu sona eriyordu,keyifle çaðlayan zamanlar
Dakikalýk zevkler metaformu
Ýçinde heyecanlar kuþak atlýyordu
Tere yatmýþ
Kalbinin maraton koþularýnda severdin
Sende fiziki mi fikri mi olduðunu bilemediðin geyþâ oyunlarýný


Düzmece edebiyatý yapardýn,medet bekleyen dudaklara
Sanki aldanmýþlýða hazýr
Platonik bir sevgi serçesi
Zýplaþýrken cüretkâr erkek yüzünde
Sanýrsam öpmüþtün aþkýn sol yanýný


O günlerden kalma bir komünizm sanatý belledin aþký
Ki Tanrý’sý vardý sevmelerin
Þimdi kýrýlgan bedenin
Kýrdýðýn ruhlara eþ
Ve eþeleniyor kadýnýn bâkire umudunda ölüm


Ýþte yine bir eylül sabahý cýlýz yüzünde uyanýyor geçmiþe
Saldýrgan ve öfkeli
Sarartýp döküyor
Dalda yaprak býrakmamacasýna esip,gürlüyor piþmanlýðýn


Ýnanmýþlýðýnsa boþ,artýk bir kaybýn musallasýnda
Ýki yana örülüyor ömrün
Ah’larýný ve veballerini teneþirde bir ateist avuçluyor
Malumun olsun ki sevmeye inancý daha köklü
Ve daha derin saygýsý aþka!


(16.09.12) NÜRGÜL OCAK
Sosyal Medyada Paylaşın: