Ve biz karanlýklar içinden sýyrýlýp geldik Gözyaþlarýmýz umut oldu yarýnlara Aðlamak yakýþmazdý bize Yüreðimizin saf gözyaþlarýný armaðan ettik masumiyete Eðilmedik baþýmýz dikti Kimseye hiç kimseye kalleþlik etmedik Kanlarýmýzý gül yaptýk sunduk insanlýða sevgi diye Anlamak zordu bizleri Yýldýzlar kadar masumduk. Kahpe bir namlu ensemize dayanana kadar Ve sonra güller içinde yýkýldý bedenimiz yere Yeni canlar için gözyaþlarýmýzý býraktýk topraða Ýki cümle Þehit yazdýlar mezar taþýna