Seni Bürüyor
Senden ayrý düþtüm düþeli her gün,
Kan dolan gözüme yaþlar doluyor.
Istýrap içinde kývranan ömrün,
Sonun da gözlerim seni bürüyor.
Her gün inlerr iken, her an aðlarken,
Hasret acýsýna keder baðlarken,
Çileli bir aþkla içim daðlarken,
Sevgim ilmek ilmek seni örüyor.
Nerdesin sevgili kim bilir nerde?
Hasretinden akýl kalmadý serde.
Aðlayan gözüme indi bir perde,
Yine de hayalim seni kuruyor.
Sevdan bir yol ki gizli dehlizli.
Yürüdükçe oldum hasret benizli.
Zamanlar, mekânlar hep sende gizli;
Saatler her turda seni vuruyor.
Ýçimde volkanlar yuvarlansa da,
Halimi görenler deli sansa da,
Cismim hasretinle kan boyansa da,
Ruhum her gelene seni soruyor.
Kul aþký ýrmaktýr akar bir göle,
Baþýnda sonunda çekilir çile,
Aþký tatmayanlar nereden bile,
Hadim neye baksa seni görüyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet öztürk m. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.