SABAH OLUYOR gün sonsuzluða eriyor sanki hiç bitmeyecekmiþ karanlýk çökmeyecekmiþ gibi sabahýn o ilk saatleri aydýnlýk bir esaret kaplýyor evreni hüzün esareti mesken tutmuþ sýra bekliyor gibi SONRA AKÞAM OLUYOR doðan güneþle sonsuzluða eren gün sonsuzda kayboluyor akþamýn ürkütücü karanlýklarýna kapýlýp gidiyor ve sonunda gün bitiyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
44senel44 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.