Bir çiçek var Ýzmir’de; Umutsuz; hayata ve insanlara karþý. Gülmek ister gibi kulaðýna çalýnan her ýslýkta, Kucaklamak ister gibi bir gün kaçýrdýðý yaþayamadýklarýný, Sevmek ister gibi; Benim gibi Senin gibi Herkes gibi
Ýstemiþ ki; sevebilmek nedensizce, Yelkenlerini sularýna býrakabilmek Ege’min, Ve sebebi olmaksýzýn martýlara eþlik edebilmekmiþ son demiri aldýðýmýzda.
Üçüncü tekil þahýs olmuþ yokluðumda, Gezgin olmuþ düþüncelerinde, Ýzlemiþ geleceðini bir gün gelirsin umudu ile, Ve demir atacaðý limaný beklemiþ; Dudaklarýnda son gülümseyi bitirinceye kadar, Dudaklarýnda son ruju sileseye kadar…
Zamaný çalýyorum þimdi, Geçmiþimin karanlýk odalarýndan. Sarýlmak bir gün sana; Bir olabilmek karanlýk gecelerimizde. Ve yalnýzlýðýmýzda birbirimize tutunabilmek bu sevgi dediðin... Sosyal Medyada Paylaşın:
pitane Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.