KADAVRA
bir kadavranýn baþ ucun da
kalem elim de
onu izliyorum ...
neler geciyor aklýmdan neler
benliðim beni onun gecmiþine
hatta dünyaya merhaba dediði
o ilk aðlayýþ ve anne sütünü
ilk yudumlayýþ anýna kadar sürüklüyor
sonra...sonra diyorum
vay be
vayy beee
hayat iþte bu
hayat iþte bir var oluþ bir yok oluþ
doðdun..
gözünü yum ac
öldün...
hiç olmamýþ gibi
sanki hiç yoktun gibi
sen olsanda dönüyor bu dünya
olmasanda
geliyorsun ve gidiyorsun
konaklýyorsun dünya hanýnda
hancý sensin-yolcu da sensin
zoruma gidiyor bee
derinlere daldým
bocalýyorum sýkýlýyorum
ee diyorum o zaman
o zaman ömür bu kadar kýsa ise
kötü olmak niye
kadavra iyidir
ex olmuþtur organlarýyla biraz sonra
üç hayat kurtaracaktýr
kalp karaciðer böbrek vererek bireylere
son insanlýk hizmetini yapacaktýr.
normalin de iyidir-kötüdür bilemem
ama organlarýný baðýþ yapan bir ADEM
sanýrým ADAM gibi yaþamýþ
ADAM gibi gitmiþtir..
o halde bizler de iyi bir kadavra olalým
Adam gibi yaþamaya yüzümüz olmadýysa
ADAM gibi gidiþimiz olsun
ve býrakýn...
býrakýn toprak olmak yerine organlarýmýz
baþka hayatlara NEFES olsun
....ameliyathane’den þiirsel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.