Bir günlük seyranýna kanan gafil kelebek, Süzerken gözlerini þöyle çatmýþ kargaya: "Âfet-i devran benim, mübarek kara þebek! Benzer senin hayatýn upuzun bir kargýya!"
Meðer deðilmiþ karga bildiðimiz budala; Asýrlýk gagasýyla vermiþ hemen cevabý: "Hayatýn baðrý bilip, tutunurum bu dala Arþa mý ermiþ sanki güzellerin sevabý!
Devam etmiþ kelebek inceden söylemine: "Bin bir türlü çiçekten gýdamý alýyorum; Bu nedenle oluþur kanatlarýmda mine! Senin gibi her sabah boka mý dalýyorum!"
"Unutma" demiþ karga, "söz konusuysa hijyen, Âlem bilir, önceden sersefil bir týrtýldýn! Kanma âdem dese de sana uçan müzeyyen Benim nazarýmda sen kibirle ayartýldýn!"
Almýþ nasibi nemden kelebeðin gözleri, Dokunsan, incileri dökecek gibi olmuþ. Aðýr gelmiþ karganýn acý veren sözleri, Aslýnda güzelliði ölüme giden yolmuþ...