Kýrýk dökük araba zayýf çelimsiz bir at Bir dað gibi karþýna dikilip durdu hayat Yoksulluk omuzunda yükselirken kat be kat En aðýr darbeleri arkadan vurdu hayat
Akþam oldu mu kendi yiyeceðinden önce Atýn yemini alýr, biraz arpa ve yonca Ne zaman ki çaresiz orta yerde kalýnca Aðrýyan bedenleri zalimce yordu hayat
Yarý çýplak ýrmaðýn yataðýndan çakýlý Kürek kürek çýkarmak hangi aklýn akýlý Kan ter içinde beden yoksulluða takýlý O en zalim soruyu peþinen sordu hayat
Sen ey vasýfsýz iþçi, sen yoksul arabacý Bak uzaktan seslenir sana “Gel” diye hacý Akþam bir dilim ekmek bir kazan bulamacý Rýzkýn diye sofrana her öðün verdi hayat
Sanma özlenen hayat bu kadar da derindir Sanma ki varlýk ile cehennemin serindir Sen vasýfsýz yoksulsun sürünmek kaderindir Böyle dedi yoksula böyle buyurdu hayat
Her at arabacýnýn her zamaný pürmelâl Akýttýðý terinin her bir damlasý helal Acýyý saklý tuttu çözülmez dildeki lal Sýrrýný saklamadý ele duyurdu hayat
Ben bir arabacýnýn onurlu evladýyým Ve yorgun bedenlerin yorulmaz kanadýyým Bu onur zincirinin yarýnlara adýyým Coþari’yi özünden sanma ayýrdý hayat
13.09.2012/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.