CANTANEM KÜSTÜN 'MÜ BANA
Caným benim neden küstün bana öyle ,
Üzgün süzgün caný cebinde duruyorsun..
Melül melül bakýþýnla Ýçimi derinden yakýyorsun.
Þair oldun þiir yazdýn, ozan oldun atýþma söyledin,
Bülbül oldun güle kondun. Akan kanýný güle verdin
Doðru sende haklýsýn, sende daðladýn ciðerini
Gül anlamadý batýrdý dikenleri bariyerler çekti etrafýna,
Hiç dinlemedi yanýk olan sevdalý Kerem’ini
Kendi âleminde çýrpýndý durdu. Bülbülü.
Seni azat edemem belki senin kadar sevemem
Gül bahçesinde bülbülü görmezden gelemem
Sevdalanmýþ coþan yüreði silindirle ezemem
Melül melül bakan gözleri yakutla çizemem.
Pembe bulutlar sarmýþ gökyüzünü silemem
Bir kývýlcým düþmüþ bülbül süz söndüremem,
Habersizce aldýðým emaneti geri veremem
Yemyeþil çimlere ismini yazmadan geçemem.
GÜLÞEN SARIOÐLU 12.9.202
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülşen sarıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.