bu aðrý daðýnýn karý erirken,
gün ýþýðý göyçemene vururken,
bunca beni insan oðlu dururken,
nasýl bir soysuza çattým yanarým.
teselli etmeyin beni avutmaz,
buz koysalar yüreðimi soðutmaz,
talan vursa gene bele daðýtmaz,
harcadým kendimi bittim yanarým.
el alem içinde kalmadý yüzüm,
gavur evladýna geçmiyor sözüm,
gördüðüm o günde çýkaydý gözüm,
özümü ateþe attým yanarým,
artýk buralarda yok benim yerim,
dertleri sýrtýma yükler giderim
çirkefe düþmüþüm acý çekerim
yýlaný koynumda tuttum yanarým
Cevdet ALTAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.