Ararsın Yavrum
Verdiðim harçlýðý beðenmiyorsun!
Önce paran var mý, sorarsýn yavrum?
Hali öðrenmeye deðinmiyorsun!
Ölünce bunu da ararsýn yavrum.
Nice sýkýntýyla seni büyüttük
Adam olsun diye her an eðittik
Sen çok tazeciktin, bizler bayattýk
Neden her gün kalbi, kýrarsýn yavrum?
Ýyileþmez derdim sevgiye muhtaç
Beni tok sanýrdýn, hiç koymadým aç
Hatýrla sözümü, yap baþýna taç
Baþköþe duvara, asarsýn yavrum.
Yarýn Allah verir sana çocuklar
Bizi doyurmuþtu sulu cacýklar
Ekilenle tüter yanan ocaklar
Tüysüz kel baþýný tararsýn yavrum.
Çam kozalaðý da düþer tozarak
Bu haller sana da gelir gezerek
Suyun çýkarýrlar tasta ezerek
Mehlem deðil zehir basarsýn yavrum.
Doðduðun duruma sen, gelmektesin
Arkamdan acýma pir gülmektesin
Saðlam yerden kalbi tam delmektesin
Acaba ne iþe yararsýn yavrum?
Bir zamanlar bende hep hýrlamýþtým
Yaþlý bakan gözü, tam horlamýþtým
Sönmüþ ah korunu da harlamýþtým
Dursunî’den hýzlý esersin yavrum.
– 21/08/2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.