Hüzünlü Kadınlar Konağı

mintanýmýn yakasýnda birikmiþ kara kir gibi
bir yalnýzlýkla geldim
yüzyýllýk sabýrdan aþýnmýþ bir tesbih gibi
geldim örselenmiþ yüreðimle
bu hüzünlü kadýnlar konaðýna
geldim oturdum
gül kokulu eller ömrümü yunsun diye
dualarým bir amin duysun diye
buradayým iþte
bedbaht ve yorgun

gözyaþlarý kurumuþ ve benzi solmuþ kadýnlar
bahçede kuyu dolduruyordu
zamana hayáller dokuyordu
yalnýzlýklarý vardý yalnýzlýðýma
nevresim iþliyorlardý uykusuzluðuma
geldim ay ýþýðýnda bilenmiþ kederimle
bu hüzünlü kadýnlar konaðýna
geldim oturdum
kýrýlmýþ fincanlarýmdan fal okutmaya
þifalý ellere yaramý sardýrmaya
buradayým iþte
bezgin ve periþan

bir heybemdeki çiviye çekice baktým
bir de onlarýn çaresizliðine baktým
kendimden utandým
kalktým
rüzgárýn kýrdýðý kapýlarý onarmaya baþladým
anladým ki bende zamanýnda
bu hüzünlü kadýnlar konaðýnýn
duvarlarýna kara çalan adamlardandým...

buradayým iþte
bedbaht ve yorgun

buradayým iþte
bezgin ve periþan












Sosyal Medyada Paylaşın: