Yaralar beni
Âlem küfretse de, aldýrmam fakat,
Kâmilin çið sözü yaralar beni.
Ýmalý bir gülüþ, san ki bin tokat,
Dili sussa, gözü yaralar beni.
Cahilin incitmez, dikeni batsa,
Hançer olur, arif gül bile atsa,
Ulema alayla kaþýný çatsa,
Kirpik deðil, yüzü yaralar beni.
Gönül deryasýna, dalýp yüzerken,
Üzülmem el beni, kýrýp üzerken,
Bir dost simasýnda, buzlar gezerken,
Ayazlarýn közü yaralar beni.
Sahte tebessümle, gülen benizin,
Acýmak hissiyle yanan genizin,
Dýþýný kýrdýðým çetin cevizin,
Kabuk deðil, özü yaralar beni.
Seven sevmez olur, ekip gider de,
Bahtýmdan güzellik çekip gider de
Kötülükte kalmaz geçip gider de,
Ýhanetin izi yaralar beni.
Gönlüm örse dönse, balyozlar kepse,
Acý duymam eþþek, katýr da tepse,
Bu demde riyakar, iltifat etse,
Eðrideki düzü, yaralar beni.
Gençlik firar edip bizden kaçýnca,
Sonbahar rüzgârý gazel saçýnca,
Hazanýmda bir tek, gonca açýnca,
Yaralýnýn güzü yaralar beni.
12.09.2012...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.