HAMDOLSUN!

Önce tekrardan yandým, yalvardým da sana ben...
“Ne olur...bir o þuh’u...ne olur bir göstersen? ”
Gerçekten duydun beni...duydun ve de uydun da
Gösterdin O’nu bana...görmezdim “gör! ” demesen...


Yýllar geçmiþ...yaþ almýþ...deðiþmemiþ ki öz’ü...
Halâ mavi bakýþlý...halâ bal gibi sözü...
Yangýn kor’a dönmüþken...kor da köz’e dönmüþken...
Her görüþte...duyuþta, canlandý kor’un köz’ü...


O gün her geldiðinde...ne hoþtu! ..ama, ne hoþ...
Dört göz, dört kulak kesil...dinle duy da bak gör, coþ..
Arada kaç gün varsa...geçmez be! ..geçmez – gitmez...
Say günleri bir bir say...koþ be günler...koþ, koþ, koþ!


Seyrettikce...yangýným artarak...biliyorsun!
Diledim de “yeniden...durumu görüyorsun”
Demedin mi? “isteyin...isteyin ki vereyim”
Ben de dedim ya sana...”daha ne duruyorsun? ”



Evet! ..bunu da duydun ve de uydun...and olsun!
Attýn beni bir yerden baþka yere...hamd olsun...
Her ne istediysem taaa...öteden beri verdin,
Þükrederim! ..isterse gözüm –gönlüm kan dolsun...

15.12.2005/09.00
Sosyal Medyada Paylaşın: