BABAM
BABAM
Bin dokuzyüz otuzsekiz yýlýnda
Bir Insan dogdu, elbistan elinde
Mertlik kuþanmýþtý, Sevgi dilinde.
Caným babam, mekanýn cennet olsun.
Yattýðýn o yerler, nur ile dolsun.
O daha gelmemiþti bir yaþýna.
Babasý öldü, kaldý tek baþýna.
Çok cömertti ekmeðine aþýna.
Caným babam, mekanýn cennet olsun.
Yattýðýn o yerler, nur ile dolsun.
Sert bakýþlý, gök mavisi gözleri.
Doðru söyler, yalansýzdý sözleri.
Yaz kýþ demedi, çalýþtý hep güzleri.
Caným babam, mekanýn cennet olsun.
Yattýðýn o yerler, nur ile dolsun.
Diyar, diyar gezdi, gurbet ellerde.
Fýrtýnalý geçti, ömrü yellerde.
Destan olup gitti, þimdi dillerde.
Caným babam, mekanýn cennet olsun.
Yattýðýn o yerler, nur ile dolsun.
Allah rahmetini eksik etmesin.
Verdiðin emekler boþa gitmesin.
Senin çektiðini kimse çekmesin.
Caným babam, mekanýn cennet olsun.
Yattýðýn o yerler, nur ile dolsun.
Ellisekiz yýlýnda, kore, japonyada.
Yetmiþüç yýlýnda, yerleþti almanyada.
Rahatlýk görmedi, þu fani dünyada.
Caným babam, mekanýn cennet olsun.
Yattýðýn o yerler, nur ile dolsun.
Almanyada, birçok iþler yapmýþtý.
Türk’leri, orada organize etmiþti.
Wuppertal’de bir teþkilat kurmuþtu.
Caným babam, mekanýn cennet olsun.
Yattýðýn o yerler, nur ile dolsun.
Yýl seksendörtte, dönüþ yaptý Vatana.
Gezdi il, ilçe, köy vardý elbistana.
Beþ nisan ikibinde, kondu Kabristana.
Caným babam, mekanýn cennet olsun.
Yattýðýn o yerler, nur ile dolsun.
ALI DERE
Wuppertal 05.04.2000
BAYRAM
Gezdin Almanya, Koreyi.
Ýslah eyledin burayý.
Ýçinde gizli yarayý.
Döktün yavaþ yavaþ Bayram.
Yýllarca gezdin Gurbette.
Kuzular kaldý, fýrkatte.
Sen ne dertte, o ne dertte.
Dertlerini döktün Bayram.
Bir zamanlar, düþtün dile.
Bülbüller, konmuyor Güle.
Bitermiþ, çekmekle çile.
Çilelerin bitti, Bayram.
Gurbeti gezdin dolaþtýn.
Türlü türlü daðlar aþtýn.
Coþup seller gibi taþtýn.
Bulanýp duruldun Bayram.
En son kaybettin kolunu.
Mevlam söyletmez dilini.
Sonunda Kabrin yolunu.
Seçtinde kurtuldun, Bayram.
Hasret gittin, kuzulara.
Dayanýlmaz, sýzýlara.
Bazý, bazý, yazýlara.
Gittin ama döndün, Bayram.
Açýkmý gitti Gözlerin.
Tutmaz olmuþtu dizlerin.
O senin þirin sözlerin.
Hatýrlarda kaldý, Bayram.
Hüseyin’im, yanýk özüm.
Alem’e, kapandý Gözün.
Taþlara geçerdi, sözün.
Ecele geçmedi, Bayram.
HÜSEYIN HURMAN
Izgýn Kasabasý 15.05.2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.