SEN BU ŞİİRİ GİYİN VE HER MERMİYE AÇIK YÜREKLİ OL:

Yoksullarýn yok sayýlan haklarýnýn, meþru müdaafasýna...


Ansýzýn akýllara düþen yaralayýcý bir fikirdim
bir daha asla ayný akýlda kalmayacak...

I

iþgalci bir gecedeyim;
sustum!
uzun yollarla yarýþtým
sýnadým sesimi uzaklýklarla
yüzümde þarapnel parçalarý
sýðmadým gecelere - hecelere
daðlar kadar derin, uçurumlar kadar ýssýz
ve yorgundum þairler kadar...

dalýp gidiyorum kederleri ayýklayýp;
hayatýn kursaðýnda yoksul analarýn sessiz hýçkýrýklarý
iþte bu yüzden sevinçlerim kanýyor, uykularým örseleniyor
çocuklar da büyüyor, ipotekli günlerin kabaran kederlerinde
çocuklar büyüyor, uçurumlar büyüyor
büyümeyi bilmiyor sabrým;
çocuklarýn saf ve masum bakýþlarýnda...

susmayý büyütüyorum, büyüyüp çýðlýk olacak diye...
suyu, elektiriði kesik evlerde ölüme rehin telef hayatlar;
alnýnda yaþam kavgasýnýn izlerini taþýyan yorgun babalar
evlerde trajik yalnýzlýklar, evlerde yýkým;
evlerde hayatla hesaplaþan ’barut yürekli’ kadýnlar!..

II

yollardayým;
özlemlerim büyüdükçe büyüyor yollar;
hayatýn kaçýnýlmaz acýlarýnda
bazýlarý sokaklarda yastýksýz, yorgansýz,
bazýlarý masa baþýnda uzuvlarýný kaþýmakta;

fikirleri talan!
þarkýlarý
þiirleri
türküleri
yalan...

ideolojileri
felsefeleri
yalan!
sloganlarý
pankartlarý
hukuk kurallarý
ortaçaðdan kalan!

bazýlarý her þeyi tekrar ediyor
ve sahtekar sevgilerde samimi özlemleri törpülüyor
hepsinden geriye hiç deðiþmeyen ve büyüyen yalnýzlýklar kalýyor
sonra her þey yerini kesintisiz acýlara býrakýyor...

III

bak, ömrünü harcadýn da yaþamaya yetmedi
bu açlýk, bu ýþýksýzlýk, insansýzlýk ve insafsýzlýk yurdunda
sen tutsaksýn, bileðinde kelepçeler, belleðin taþ duvarlarýn ardýnda
yaþamýn cehennemiyle yüzleþtin de, suçluluðun bitmedi...

/ aylardan þubat ve ölümüne soðuk
sen bu þiiri giyin ve her mermiye açýk yürekli ol
yoksa sesimizi diri diri sessizliðe gömecekler!../


(Birdal ERDOÐMUÞ)


Sosyal Medyada Paylaşın: