Sen'sin Efendim

SEN’SÝN EFENDÝM

Ay, parlaklýðýný Efendim’den aldý
Güneþ O’nun yanýnda sönük kaldý
Herkes “Gül Yüzlü’nün” seyrine daldý
Gözlere ziya “Sen’sin Efendim”.

Kalbimi Sen’in sevginle doldurdum
Sen’in dýþýndaki güllerin hepsini soldurdum
Derdimin dermanýný “Sen’de” buldurdum
Dertlilere deva “Sen’sin Efendim”.

Efendim olmasaydý gül de olmazdý
Gülün güzelliði de kalmazdý
Etrafýna hoþ kokular da salmazdý
Bahçelere safa “Sen’sin Efendim”.

Âþýk maþukunun boyasýna boyanýr
Aþk ateþinin acýsýna dayanýr
O’nun düþüne yatar göremeden uyanýr
Âþýklara cefa “Sen’sin Efendim”.

Kiþi sevdiði ile beraberdir buyurdun
Müjdeli haberi sevenlere duyurdun
Mü’minlerin kalbine tahtýný kurdurdun
Sevenlere vefa “Sen’sin Efendim”.

Kul Sami Sen’in sevginle huzura erdi
Kalbinde sadece sana yer verdi
Sevgi Peygamberi ümmetim derdi
Kalplere þifa “Sen’sin Efendim”.

SAMETTÝN ÞENKAYA ( KUL SAMÝ )






Sosyal Medyada Paylaşın: