Gönül kapýmý çalma, sessizce gir içeri!
Ve saçlarýna sarýp getir keskin hançeri!
Tek bir darbenle ölsün bu âþýk yeniçeri
Gönül odanda ölü bulsun beni padiþah
Sinemi delip geçsin, gözündeki bakýþlar
Ferhat ile Þirin’den, gelsin bize alkýþlar
Aþkýnýn güneþiyle bahara dönsün kýþlar
Gönül baðýmda çiçek, açtýra seni Allah
Et kemikten ayrýlmaz, canýn da cananýndan
Havva’sý yaratýlmýþ, Adem’in sol yanýndan
Gönlüm gamlanýr uzak düþerse vatanýndan
Aðlarým hüngür hüngür andýkça seni sabah
Gözündeki ateþte, yanmýþ bir pervâneyim
Tatlý bir çift sözüne kanmýþ bir divâneyim
Kim ne derse desin ben seninle þahâneyim
Bu dünyada bir güneþ biliyor seni bu mâh
Bülbül hâra yâr dedi aþkýnýn hatýrýna
Kaný göl oldu gülün bir damla ýtýrýna
Leyla’sý þunu yazdý sonuncu satýrýna
Mecnun’a gizli bela yarattý beni ilah
S / ÂYE (14:55) 11 Eylül 2012 / Eskiþehir