Babacığım

Babacýðým içim yandý aðlayacaðým
Ne olur seni bir görsem sarýlacaðým
Özlemin içimi yaktý kavrulacaðým
Akan göz yaþlarýmý silmeyeceðim

Caným babacýðým sana doyamadým ki
Çok yýllar geçti aradan sayamadým ki
Kokularýný güllerde bulamadým ki
Ellerini doyasýya öpemedim ki

Ah Canýmsýn babacýðým diyecek oldum
Baba kelimesiyle çok aðladým durdum
Baba olsamda da her zaman seni aradým
Ben senin yavrucuðun sen de babamdýn


Babacýðým ahlarýmý attým içime
Seninle yaþayamadým gitti gücüme
Ýçimdeki ahlar þimdi döndü sicime
Her zaman muhtacým baba senin sevgine

Bildim müslüman olarak sen yaþamýþtýn
Benlik duvarýný elbet çoktan aþmýþtýn
Altmýþbeþ yaþýna baba henüz basmýþtýn
Nasýl býrakýp ta beni gittin sen baba

Senden alacaðým elbet çok þeyler vardý
Sen olmayýnca dünyamý karanlýk sardý
Seninle olan günlerim hep ilkbahardý
Ýlkbaharlarým hep kýþa döndü be baba

Raflarda kitabýn vardý okuyamadým
Bilirim dostlarýn vardý tanýyamadým
Miras olarak deðerli adýný aldým
Yolun elbette yoluma rehberdir baba

Zikirlerini yapardýn gizli gizlice
Kitaplar okurdun istisnasýz her gece
Rabbine aþýktýn elbet çok samimice
Bu halinle sana veli diyorlar baba

Her yer ve zamanda oldun baþýmýza tac
Sinandýr her zaman bil ki duana muhtac
Senin manevi iklimine ben acým ac
Yolundan izinden kesin dönmem ben baba
Sinan Karakaþ



Sosyal Medyada Paylaşın: