.
Bir ses çýnladý bütün ruhlar’da
Azrailin soðuk nefesi ensesinde
Bir çýðlýk koptu cýlýz bedenden,
Sessiz ve ruhsuzca,
Süzüldü sabi’nin kollarýna,
Göz bebeklerini hiç kýrpmadan,
Baktý yetim yavrusunun kadersizliðine.
Sabi’nin ilikleri çekilmiþ,donuk ruhuyla, çýðlýklarýn içinden bakýyor babasýna,
Kaskatý kesilmiþ bakýyordu.
Tek kahramaný yenilmiþ soysuz bir kurþuna, kollarý arasýnda yatýyordu.
Sessiz çýðlýklar arasýnda,baktý sabi her yanýna,
Cansýz bedenler arasýnda,yalnýzlýk kol geziyordu.
Ruhlarýn aðlayýþlarýný acý çekiþlerini duyuyor,
Gögsüne paslý bir hançerin saplandýðýný hissediyordu,
Artýk yalnýz kalmýþtý,bu ruhsuz dünyada.
Bir ruh gider,ardýndan çok bencil agýt yakar,
En masumu o sýrada kanlý elbisesini yýkar
//..RÜKEN..//
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.