tutup elimi . . alnýma götürüyorum bir tek anýmsama yetiyor bir tek sözcük bir anlýk sessizlik kimsesiz karanlýklardan gözetlenmiþ bir avuç gökyüzü bir oda bir pencere ýþýksýz
gözlerimde dikilip duran bir çocuk bazen bazen saçlarýnda o hýrçýn o durulmaz rüzgarýyla yitip gitmiþ bir kadýn yarým býrakýp kaçtýðým bir þiir biraz sevda biraz piþmanlýk çokca hüzün
geceyle büyüyen bir düþ sabahla dalgýn sabahla aydýnlýk bir yüz ellerimde biraz daha esmerlik biraz daha yorgun biraz daha yaþanmýþ hayat
iþte böyle bir küçük anýmsama yetiyor bazen yeniden ayaklanmasýna eski bir yalnýzlýðýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
kimsecik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.