güneþ yavaþça çekildi geriye vurdu grubun rengi yeryüzüne iki aþýk sarýldý birbirine gülüþleri düþtü resmin üstüne akþam aldý günü içine giydi siyah elbisesini býraktý gün kendini geceye vurdu yakamoz denize deniz ýþýdý
bir sarhoþ kurdu masasýný koydu pikaba ayrýlýðýn þarkýsýný þarkýya eþlik ederken yudumladý yavaþ yavaþ rakýsýný
kimsesiz çocuk karýþtýrdý çöp kutusunu elleri aradý durdu bir parça ekmek parçasýný alnýna yazýlmýþtý kaderin en acýsý anasý doðururken çýðlýklarýna vurmuþtu sanki babasýzlýðýnýn acýsý
bir tren çýðlýðý duyuldu uzaklardan soyundu fahiþe soðuk yatakta býraktý kendini hissiz seviþmelere gecenin en koyu saatlerinde söndü bir evin lambasý yandý diðeri
sürdü hükmünü gece bilinmezlerde yaðdý çiçeklere çið yapýþtý bir bebek anasýnýn memesine somurup durdu yaþam telaþý içinde
ay çekildi geriye þafak sökmeye baþladý yýldýzlar düþtü yere
kalktý fahiþe soðuk yataktan sildi elinin tersiyle dudaklarýný giyindi sessizce yaþlar akýyordu gözlerinden ince ince saldý kendini sokaða rüzgar okþadý tenini merhem oluyordu vücundaki acýlara üflüyordu örselenmiþ ruhuna
bebek daldý yeniden uykuya doyduðu karnýnýn verdiði mutlulukla býraktý kendini anasýnýn sýcacýk kollarýna baktý anasý bebeðine umutla
düþtü gece düþürdü kendini yeni güne sokak lambalarý söndü kim bilir hangi sürprizlere gebe bir gündü
MýSRa Sosyal Medyada Paylaşın:
MıSRaDaN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.