Bir senfoni çalar çýlgýnca Meçhule bakar gözleri Susmaz sorgular Halkalar eklenir bilinmez denklemlere Ayýlar kýþ uykusuna yatar Tavuklar tüner erkenden Ne kadar karanlýk olsada gece biter Güneþ doðar her sabah Kýþda ve yazda Sadece ýsýnýn ayarý farklý
Bilinenleri söylemek ne kadar saçma Týpký hayat gibi Saçma!
Donuk yüzlü insanlar Anlamsýz bakýþlar Ya çýplak ayaklý çocuklar Umut var mý bakýþlarýnda Çýrýlçýplakken bedenleri Üþürken ruhlarý Güneþ aynýmý doðuyor her sabah Coðrafyanýn her yerine Toprak damlar Çatlak kiremitler Güneþ girmeyen pencereler
Bilinenleri söylemek ne kadar saçma Týpký hayat gibi Saçma!
Yanarken mor daðlarda sümbüller Düþerken gelinciklerim yirmili yaþlarda Aðýtlar her dilde kulaklarýmda Kadermi, kedermi yaþanan Kan kokularý ile beslenenler Ýnsan kemiklerini rant edinenler Dururken en tepede Elleri etekleri öpülürken hala Güneþ aynýmý ýsýtýr Onlarla diðerlerini Saçma her gecenin sabahýnýn olmasý Saçma güneþin eþitce her sabah doðmasý Sadece saçma Týpký hayat gibi!
Sosyal Medyada Paylaşın:
sunduzyaşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.