Küskünler
Avcumun içinde aðrýlý baþým,
Yanýma uðramaz, melekler küskün.
Sel olup içime akar gözyaþým,
Yerde her þey, gökte melekler küskün.
Þu gönül kahrýný yedemiyorum,
Yorgun adýmlarla gidemiyorum,
Uçmayý da hayal edemiyorum,
Kanatlarým kýrk, telekler küskün.
Bir segilim vardý, çattý kaþýný,
Merhamet dilendim, vurdu taþýný,
Zülfüne hayrandým, döndü baþýný,
Yanaklara sarkan gelekler küskün.
Umutla çalýþtým, dertle yaþadým,
Tarlam ateþ aldý, bende susadým,
Yüz eksem on olur bütün hasadým,
Unumu eletmez, elekler küskün.
Kader yük üstüne yükler bindirmiþ,
Bu zayýf bedene, sarýp sindirmiþ,
Ne tutmuþ ucundan, ne de indirmiþ,
Sýrtýmda dað gibi, þelekler küskün.
Ölüye çevirdi, gayretle çaba,
Baþýmda dolanýr, kuzgun, akbaba,
Yaralýya akrep, eþ dost akraba.
Bana engerekli gerekler küskün.
06.09.2012...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.