GASİLÜL MELAİKE.....

Eshabtan vardý birde,Hazreti Hanzala,
O sýra evlenmiþti,gençliðin baharýnda,
Zevcesiyele girdiler,bir gecede gerdeðe,
Nida duyuldu birden,kalkýn harp var diye.




Çaðrýldýlar evlerden,sahabe çýktý bir bir,
Uðradý Hanzalaya,mübarek kutlu muhbir,
Emri duydu Hanzala,fýrladý yataðýndan,
Acele çýktý evden,gusulünü yapmadan.




Sona ermiþti harp,döndü eshab Þehire,
Sýralandý halk yolda,arar nerede diye,
Hanzalanýn hanýmý,kenarda duruyordu,
Gelenlere bakarak,eþini arýyordu.




Sahabinin hanýmý,gelip sordu Resule,
Þehit oldu kocanýz,verdi Resul suale,
Ey Resul bir sýrrým var,geçti o aramýzda,
Ýlk gecemizdi onla,yýkanmadan çýktýda.




Uyarak emrinize,evden hemen çýkmýþtý,
Gusletmedi Hanzala,aklým buna takýldý,
Bulupta yýkasýnlar,þehit mevta kocamý,
Korkuyorum hakkýnda,hemen buldurun onu.




Merak etme evladým,þimdi o cennetlerde,
Gördüm yýkar melekler,onu nurdan leðende,
Rahmet suyu dökerler,gökte bir bir melekler,
Rabbim esirger onu,duacý yerle gökler.




Buldular Uhut Daðý,yatar yerde Sahabi,
Henüz ýslak bedeni,kurumamýþtý teni,
Resul dediler ona,gasilül melaike,
Sahabe gözleriyle,etti onu temaþe.




Hanýmý hamileydi,doðdu Ýslam büyüðü,
Abdullah adý oldu,eli yüzü pek nurlu,
Eshabým benzer dedi,gökteki yýldýzlara,
Uyan mutlaka varýr,sonunda Hz.Allaha.

14.05.2011//KIRIKKALE
HÝDAYET DOÐAN








Sosyal Medyada Paylaşın: