Olmadým ki ey gönül, varlýðýndan pek haberdar,
Hissedem yokluðunu,vazgeçince bu sevdadan.
Bekledi durdu ömür, geleceksin bir gün ey yar,
Uzadý gecelerim, bitmeyince bu ýzdýrap.
Seni bende büyütüp, avuttukca ruhumu ben,
Anladým ki ey gönül, kandýrmýþsýn kendini sen.
Gecenin zulmetine terkettim ben kafiyemi,
Gündüzün azabýndan kurtaramazken kendimi.
Yalnýzlýk hastýr TANRIYA, ben çekemem bu tekliði,
Sonsuzluk has CÝHANA, bekleyemem sonsuz seni.
Umutlar birer birer solup yiter, günüm gibi,
Gözyaþým akýp kurur,unutulmuþ nehir gibi.
Sen unut benim gibi, yokluðumda sözlerimi,
Bakmaya çekindiðin aþk dolu bu gözlerimi.
Seni bende bu gece, bitirdin ey hurimelek,
Gömüverdim adýný dergaha ben sonsuza dek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.