Karanlık Yol

Ýçimde hayata dair hep boþluk kaldý.
Küçüklükten öðrenmiþtim oysa,
Boþluklarý þeytanýn doldurduðunu.
Ne yana baksam ismini boþluklara sýðdýrdýðým insan.
Aynaya bakýyorum da o boþluða ben sýðmýyorum artýk.
Karanlýðýn ruhu gölgemde gizleniyor
Bana baktýðýnda ne gördüðünü merak etmiþtim.
Sevdalý masum yürek mi, yoksa ipsiz sapsiz birini mi?
Her yol aydýnlýkta gizleniyor oysa,
Sen hangi karanlýða çekiyorsun o yolu.

Ýnandýðým düþler adýna bir gerçeðimi daha topraða veriyorum.
Gülüþlerin ne kadar güzel ve yakýcý.
Bir zehiri ancak böyle yutabilirdim ben.
Sadýk bir yüreðim olmayacak artýk ruhumda.
Bir daha böyle çekmeyeceðim acýyý.
Söylesene þimdi ruhuma kaç beden sevgili yakýþýr.
Ben ayný þehirde, seni unutmanýn acýsýný taþýyorum.
Toprak kabul etmiyor yüreðimdeki hazin karanlýk öyküsünü.
Sen ruhunu kaçýncý aþkta yere býraktýn.
Sen varken tek tasam, yolunu aydýnlatmaktý.
Ben ruhumu sende bulmuþtum oysa.
Þimdi anlýyorum neden tek kelime etmeden gittiðini.
Ayný acýlar baþka aþkta dile geliyor artýk.
Anladým ki ben bu hayatta en çok kendimi üzmüþtüm.
Öyle üzmüþüm ki bu karanlýk yolun sonu...
ALÝ ESAT TAÞ...
(06.09.2012 02:30)
Sosyal Medyada Paylaşın: